هم مرجع سازی داده های سنجنده لایدار بر مبنای تناظریابی عوارض خطی و نقطه ای در نوارهای پوشش دار

سامانه لایدار، امروزه یک فن‌آوری رایج برداشت اطلاعات سه بعدی عوارض سطح زمین می باشد که امکان تولید سریع و دقیق مدل‌ رقومی سطح زمین را فراهم می‌سازد. در روند تصحیح داده‌ی لایدار، بایستی خطاهای سیستماتیک مدل شوند که این کار مبتنی بر کالیبراسیون سامانه می باشد. با بررسی چگونگی تاثیر انواع عوامل ایجاد خطا روی نتایج داده، می‌توان طراحی پرواز بهینه را به گونه‌ای انجام داد که کالیبراسیون سامانه با بالاترین دقت انجام گیرد. به منظور برآورد پارامترهای کالیبراسیون، کافیست میزان سازگاری هندسی میان ردپاهای لیزر در طول پوشش بین نوارهای مجاور یا متقاطع را در یک فرآیند هم‌مرجع‌سازی اندازه-گیری نمود. پس از تصحیح داده‌ها توسط پارامترهای برآوردشده کالیبراسیون، میزان سازگاری ابرنقاط در نواحی پوششدار نشاندهنده کیفیت داده نهایی می‌باشد. این مقاله دو روش برای هم‌مرجع‌سازی ابرنقاط سنجنده لایدار پیشنهاد می‌کند. در روش اول ابتدا ابر نقاط به مجموعه‌ای از سطوح مسطح کوچک تقسیم شده و معادله هر سطح بدست می‌آید. سپس از تقاطع سطوح همسایه، خطوط مستقیم تولید می‌شود. در انتها عوارض خطی متناظر بین نوارها تناظریابی می‌شود. در روش دوم عوارض نقطه‌ای با استفاده از الگوریتم SIFT استخراج شده و سپس این عوارض بین نوارها تناظریابی می‌شوند. در نهایت در هر دو روش برای تعیین پارامترهای انتقال و دوران بین عوارض متناظر، از مدلهای ریاضی استفاده می‌شود. آزمونهای انجام گرفته نشان می‌دهد در حالتی که عوارض محدودی استخراج و تناظریابی شوند، روش دوم حدود 19 درصد و در حالتی که عوارض زیادی استخراج و تناظریابی شوند، روش دوم حدود 14 درصد افزایش دقت نسبت به روش اول دارد.